Beste vrienden van de Flame Foundation,
Laat ik meteen maar met de deur in huis vallen: ik stop dit najaar als voorzitter van de Flame Foundation. Het werk van de stichting is voor mij lastig te combineren met mijn gezin en werk in Amsterdam. Voor mij een nieuwsbrief om even met u terug en – nog eenmaal – vooruit te blikken.
Maar ik begin met de achterom kijken, want na 7 jaar voorzitterschap is er veel om op terug te blikken. Het begon allemaal in Kenia zelf, waar we voor het eerst aan het vergaderen waren in de buitenlucht. Geweldig om met een groep vrienden de hulp voor een aantal kwetsbare kinderen (Milly, Frederique, Dalpine, Emanuel) structureel vorm te gaan geven. En zo werd begin 2008 de stichting geboren. Helaas te midden van veel verkiezingsgeweld. Desondanks begon het programma snel zijn vruchten af te werpen. Ik moet meteen weer denken aan Emanuel die doof is en opfleurde omdat hij gebarentaal leerde op de dovenschool. Of Mily die mee ging doen aan zangcompetities op nationaal niveau ondanks dat ze het syndroom van down heeft. Helaas gaat het niet altijd goed. In de loop der jaren zijn er helaas kinderen uit het programma verdwenen door familieconflicten of (ongewenste) zwangerschappen.
Van de Flamevergaderingen kwam ik eigenlijk altijd met veel energie thuis. Als het niet leek te vlotten in Kenia zoals wij hier in Nederland hadden bedacht tijdens de vergaderingen dan kwam ook ergernis nog wel eens om de hoek kijken. Ik hield mij dan vaak voor dat kleine daden iemands levensverhaal op grote wijze positief kan ombuigen. We zien het achteraf of helemaal niet. God weet het. Een kind dat letters heeft leren spellen, een inzicht op de workshop over drinkwater, een aai over je bol van Ruth of Sally…. verandert misschien wel jonge mensenlevens. Met dat beeld voor ogen besef ik me altijd weer waarom dit werk zo belangrijk is.
Daarom is het ook een afscheid met pijn in m’n hart. Gelukkig kan ik vol vertrouwen vooruit kijken. Anne Bos neemt het stokje van het voorzitterschap van mij over. En we mogen Tirza Benschop als nieuw lid verwelkomen in het bestuur. Zelf geloof ik dat een frisse wind voor een bestuur af en toe heel goed is.
Met het motto van de Flame neem ik graag afscheid van u: laat kwetsbare kinderen waardevol zijn! Met uw hulp hebben we dat gedaan. En mijn gebed is dat we het blijven doen: ver weg en dichtbij. En dat kinderen, omgeven met zoveel hardheid, warmte mogen ontvangen.
Dank voor uw trouwe support! Dank allen voor de goede samenwerking in al die jaren!
Mirjam