Beste mensen,
Het is alweer bijna 8 weken geleden dat wij zijn teruggekomen uit Kenia. Even heen en weer. Een weekje, meer tijd konden we niet vrij krijgen. Beiden verwachten we dit voorjaar nl. gezinsuitbreiding.
In de voorbereidende vergaderingen kregen we een goedgevulde takenlijst mee. Samen met een Hollandse planning en een flinke dosis nuchterheid over het halen hiervan, zijn we op reis gegaan.
Het voelde meteen weer goed en vertrouwd om weer terug te zijn. De geuren, het leven op straat, de gastvrije mensen, het lokale eten. We keken er naar uit, zijn positief verrast, maar we zijn ook weer met onze neus op de feiten gedrukt. Trieste verhalen, uitzichtloze situaties en de strijd om te overleven voor hele gezinnen. Ons doel tijdens dit bezoek was veelzijdig. We hopen in hier een indruk te kunnen geven.
In de eerste plaats was ons doel in gesprek te komen met de kinderen, gezinnen en weer meer feeling te krijgen met de dagelijkse routine hier in het veld. Maar ook in gesprek met Sally en Ruth onze Keniaanse medewerkers. Zoals vaker bij een bezoek zijn we erg enthousiast geworden over hun inzet en toewijding.
Sally is bijvoorbeeld erg sterk in het leiden en sturing geven aan de verzorgers/ouders van de kinderen. Hierin komt zij altijd op voor het kind en kan een ouder stevig te woord staan als zij tekort schieten in de opvoeding. Ruth heeft hele sterke kwaliteiten bij het omgaan en omzien naar kinderen. Het is mooi om te zien hoe toegewijd zij is als ze met hen in contact treedt, en het voor elkaar krijgt om de kinderen een advies te geven wat ze ook ter harte nemen. Samen vormen zij een team waar we met recht trots op zijn.
Tijdens de verschillende familie- en schoolbezoeken, staat het bezoek aan de familie van Melvin en Michelle ons nog op het netvlies.
Om te beginnen met de familie van Melvin. Melvin is een doof meisje en zij gaat normaal naar de dovenschool, wat ook een boardingschool (kostschool) is. Maar door een ontstoken wond, is ze nu al een paar weken thuis. De ontsteking is, vermoedelijk door eenzijdige voeding, zo groot geworden dat ze niet meer kan lopen. Haar ouders proberen haar zo goed als mogelijk te verzorgen. Maar beiden hebben geen opleiding en daarmee ook geen baan. Melvin is één van meerdere kinderen binnen het gezin. Met een inkomen van gemiddeld minder dan 100 Keniaanse shilling (€1,-)per dag is rondkomen haast onmogelijk. Laat staan zorgen voor een ziek kind. Het huis zo groot als een de ‘badkamer’, bijna geen land voor opbrengsten.
Daarnaast zijn we nog op bezoek geweest bij het huis van Michelle. Een foto zegt in dit geval meer dan duizend woorden. Onderstaande foto is het huis van het gezin.
Tijdens deze bezoeken wordt ons weer duidelijk waarom we deze gezinnen sponsoren. Melvin is gelukkig behandeld aan haar been en aan de betere hand. Ze kan inmiddels weer lopen en gaat naar school toe. Als organisatie proberen we naast het zorgen van een opleiding van één kind per gezin, ook te kijken naar mogelijkheden om het gehele gezin te laten profiteren. Dit gebeurt al d.m.v. workshops en eenmalige projecten zoals bijvoorbeeld muskietennetten, solarlampen en het uitdelen van de matrassen. Maar er ontstaan ook initiatieven vanuit de verzorgers zelf.
Een zo’n initiatief is de Marry go around en table banking. Over marry go around hebben we in de nieuwsbrief al vaker overgeschreven. Table banking is een uitbreiding hiervan. Het is een soort lokale bank welke wordt onderhouden door de verzorgers. Je kan hier geld lenen of geld inleggen. Het rentepercentage wordt verdeeld onder de deelnemers. Het schijnt hier goed te werken.
Tijdens ons bezoek hebben we ook nog gekeken naar andere mogelijkheden om banen te creëren voor verzorgers van Flame kinderen. Vanuit de community zijn een vijftal ideeën aangedragen. Zoals bijvoorbeeld het maken van een ‘save oven’. Een efficiënte manier om te koken, wat veel brandstof (hout) scheelt en daarmee goedkoop en gezonder is. We zijn momenteel de mogelijkheden hiervoor nog aan het onderzoeken, maar hopen dit jaar nog van start te kunnen gaan met een pilot. Later zullen we hier op terug komen.
Verder hebben we nog veel andere punten van de todo list kunnen afvinken. Het openen van een bankrekening. Inkopen van souvenirs, welke we in de Wereldwinkel in Ermelo gaan verkopen van de zomer. Afspraken maken met Magocare, een nieuwe ziekenhuispost in de buurt. En zo kunnen we nog even doorgaan.
Samen kijken we terug op een zeer geslaagd bezoek. Een week met bijzondere indrukken, waarin we veel hebben kunnen doen. Ook een week waarin we veel armoede hebben gezien en hier veel verhalen over hebben aangehoord. Maar ondanks dit ook berichten van hoop. Berichten waaruit blijkt dat men vooruit komt. Beetje bij beetje. Berichten van een rotsvast geloof hoewel de misère voor ons soms niet te bevatten is.
Komende maanden hopen we de gesprekken en ideeën nog verder uit te kunnen werken tot concrete plannen. We zullen jullie hiervan op de hoogte houden via website en nieuwsbrief.
Hartelijke groet,
Bert & Steven
In de bijlage vindt u de laatste nieuwsbrief met daarin een paar foto’s van het bezoek